1-
بیشتر فلزها (نه همه!) با اسیدها
واکنش می‌دهند و گاز هیدروژن آزاد می‌کنند.
2-
سرعت واکنش فلزات با اسیدها به غلظت
یون هیدرونیوم بستگی دارد. (هرچه بیشتر سرعت هم بیشتر)
3-
در مثال قرار دادن نوار منیزیم در
2 اسید متفاوت HCl و CH3COOH استیک اسید) ترمودینامیک و پیشرفت هر دو عالیه و کامل و فرقشان در سینتیک است و سرعت‌شان با هم فرق دارد که این
به تفاوت غلظت یون هیدرونیوم برمی‌گردد.
4-
اضافه کردن اسید به آب سبب می‌شود
مولکول‌های قطبی آب پیوند قطبی هیدروژن و اتم الکترونگاتیوتر را بشکند و چون پیوند
قطبی بوده +H آزاد و به آب منتقل شود بعد از آبپوشی به +H3O
تولید
شود.
5-
به تبدیل شدن اسید به +H و آنیونی دیگر یونش نام
دارد (چون مولکولی‌اند نه یونی) و طبیعتاً هر چه یونش بیشتر باشد +H ها بیشتر و هرچه +H بیشتر +H3O
بیشتر
خواهد بود.
6-
به علت یونش تمام و کمال اسیدهای قوی
غلظت یون هیدرونیوم با غلظت اولیه اسید تک هیدروژنه برابر است. (در اسیدهای قوی!
7-
یونش فرآیندی است که یک ترکیب مولکولی
به یون‌ها با بار مخالف تبدیل می‌شوند.
8-
دسته‌بندی اسیدها به قوی و ضعیف بر
مبنای میزان یونشی است که به هنگام حل شدن در آب دارند.
9-
یونش اسیدهای قوی در آب و یا به عبارتی
واکنش‌شان کامل و یک طرفه می‌باشد ولی در مورد اسیدهای ضعیف موضوع فرق دارد و واکنش‌شان
با آب تعادلی است.
10- یونش
اسیدهای ضعیف جزئی است به‌طور مثال از 1000 مولکول HF تنها 24 مولکول یونیده
می‌شوند.
11- درجه‌ء
یونش عبارت است از نسبت تعداد مولکول‌های یونیده شده به شمار مولکول‌های حل شده (ممکن
است مولکول‌های موجود بیشتر باشند آن بخشی که حل می‌شود مهم است)
12- درجه‌ء
یونش برای محلول‌های مختلف اما در شرایط معین همواره ثابت است.
13- درجه
یونش را معمولاً با درصد بیان می‌کنند.
