يكشنبه, ۳ بهمن ۱۳۹۵، ۰۱:۲۵ ق.ظ
خطرناک‌ترین گاز موجود در هوای فشرده‌ای که غواص تنفس می‌کند، نیتروژن است. غلظت زیاد نیتروژن حل شده در خون ممکن است سبب تخدیر نیتروژنی شود. در این شرایط، غواص احساس شادی می‌کند، جهت‌یابی خود را از دست می‌دهد و ممکن است دچار ترس و اضطراب بی‌مورد شود
جهت مشاهده بقیه متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید....
وقتی غواص بالا می‌آید، فشار کاهش می‌یابد و نیتروژن از محلول خارج می‌شود. اگر غواص با سرعت زیاد بالا بیاید، نیتروژن حل شده فرصت کافی برای رسیدن به ششها و خارج شدن پیدا نمی‌کند، بلکه در رگ‌های خونی و نسوج عصبی بدن حباب نیتروژن تشکیل می‌شود. این حباب‌ها ممکن است موجب فلج، تشنج و خمیدگی شود. این ناراحتی را از این رو خمیدگی نامیده‌اند که حباب‌های گاز نیتروژن اغلب در خمیدگی‌های رگ‌های خونی مثلاً در مفاصل جمع می‌شوند. فشاری که در این مواضع ایجاد می‌شود، بسیار دردناک است و مانع می‌شوند که غواص مفاصل خود را راست کند. غواصی را که خیلی سریع بالا آمده باشد می توان به این صورت معالجه نمود که او را در اتاقی کم فشار قرار می‌دهند و فشار را با سرعت، تا فشاری که غواص در آن کار می‌کرده است، بالا می‌برند و سپس به تدریج تا فشار معمولی کاهش می‌دهند.
از هلیم برای تهیه هوای تنفسی برای غواصی استفاده می‌شود. هلیم خواص ویژ‌ه‌ای دارد، به عنوان مثال تنها گازی است که در فشار عادی به هیچ دمایی نمی‌توان آن را جامد نمود . استفاده از هلیم علاوه بر رقیق کردن اکسیژن که سبب تسهیل و آسان شدن تنفس می‌شود، سبب سبک شدن کپسول‌ها شده و غواص را در حمل کپسول و بالا آمدن یاری می کند. زیرا چگالی هلیم بسیار اندک و برابر ۰/۱۷۸۴گرم بر میلی‌لیتر می‌باشد. چگالی بسیار پایین هلیم سبب می‌شود که غواصان در کپسول‌های خود عمدتا" از آن استفاده کنند تا به راحتی سبک شده، بر روی آب بیایند. تنفس اکسیژن خالص دشوار است، هم‌چنین برای رقیق کردن آن جهت استفاده بیمارانی که مشکل تنفسی دارند، از هلیم استفاده می‌کنند.
-
۲
۰
- ۹۵/۱۱/۰۳
